Aslında görünen 24 Haziran seçimlerinin mutlak bir galibi olması zor görünüyor. Çünkü rakamlar birçok şeyi açıklamaz. En sonda söylenecek olanı başta söyleyelim. Gelinen noktada, 24 Haziran günü birinci turda Erdoğan’ın yeniden Cumhurbaşkanı seçilmesi önünde hiçbir engel yok. Böyle de olacaktır diye düşünüyorum. Ancak Erdoğan’ın yeniden Cumhurbaşkanı seçilmesi siyasetin dinamik ve çok senaryolu hâle geldiği yeni sistemde geleceğe dair yalnızca aşikâr olan bir ipucundan ibaret.
‘Erken seçimin olmayacağı’ söylemi Türkiye gibi günlük hissiyatı güçlü olan bir ülkede çoktan yerini ‘erken’ bile denilemeyecek kadar ani bir seçim tarihi açıklanmasıyla unutuldu. Seçim tarihi, yalnızca Cumhur İttifakı cephesinde bir bocalama ve panik yaratmadı. Ak Parti ve Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın yaklaşımı zaten her an seçimlere hazır olacak şekilde tabanda bir dinamizm ve dirilik muhafaza etmek. Ayrıca, Ak Parti’nin bir seçim havasında bütün illerde ve İstanbul’un büyük ilçelerinde kongrelerini tamamladığını ve aslında gizli bir seçim maratonu yürüttüğünü görmek zor olmasa gerek.
Öte yanda, muhalif cephede aday belirleme süreci henüz bitti diyebiliriz. Hiçbir şekilde birinci turda bir çatı aday formülünün Türkiye sosyolojisinden hareketle muhalefet için iç açıcı olmayacağı durumundan hareketle, 24
Haziran seçimlerini heyecanlı ve öngörülemez kılacak tek bir ihtimal vardı. Abdullah Gül’ün Saadet Partisi’nin adayı olarak deklare edilmesiydi. Eğer öyle olsaydı, Cumhurbaşkanlığı seçiminin ikinci tura kalması mümkün olabilirdi. Yine, Halkların Demokratik Partisi’nin Selahattin Demirtaş tercihi özellikle İstanbul’da muhalefet oyları arasında rakamsal değişiklikler yaratacaktır. Ancak son kertede yine Cumhurbaşkanlığı seçiminde birinci turun yüzde 50 eşiğinde şu şartlarda belirleyici olacak HDP değil, Kürt seçmenlerin temayülünün ne yönde olacağıdır.
Muharrem İnce, Kemal Kılıçdaroğlu’nun pek naif ve son derece demokratik görünen tavrıyla Cumhuriyet Halk Partisi’nin adayı olarak ortaya çıktığı görülüyor. Kılıçdaroğlu’nun yaptığı takdire şayan mıdır? Bilmiyorum, çok başka boyutlarıyla bu konu tartışılabilir hacimde. Evet, görüntü güzel fakat demokrasi ve saygı gibi kavramlar böyle imiş gibi görünseler de esasında bu değil diye düşümüyorum. Ancak Cumhuriyet Halk Partisi’nin göstereceği adayın son kertede bir önemi olmayacaktı. Yalnızca seçimlerde alınacak CHP oylarını ileri ya da geri yönde oynatacaktı. Bence, 24 Haziran günü CHP için kritik soru meclis seçimlerinde parti olarak alınacak oy mu yoksa, Cumhurbaşkanı adayı Muharrem İnce’nin mi daha fazla oy alacağıdır. Soru kritiktir çünkü olası muhtemel bir sonuçta Cumhuriyet Halk Fırkası’nın başına Muharrem İnce’nin geçmesi kaçınılmaz görülüyor. Gerçi bu durumda milletvekili olması artık mümkün değil ancak hâlihazırda aynı durum Meral Akşener ve Temel Karamollaoğlu için de geçerli. Pek âlâ o şekilde genel başkan olmasında bir engel görünmüyor.
Muharrem İnce yaptıklarıyla, söyledikleriyle, enerjisiyle ve muhtemelen çokça eleştirilecek karakteri ve hayat tarzıyla çok tartışılacak ve merkez solda ateşleyici olacaktır. Kendi seçmen aralığında yarattığı coşkuyla da kemikleşmiş mevcut Halk Partisi oyunu artıracak gibi görünüyor. Aynı zamanda, Meral Akşener’in CHP’den çalabileceği oylar Muharrem İnce tercihinden sonra azalacaktır.
Evet, Cumhurbaşkanı Erdoğan için 24 Haziran seçimleri de iyi düşünülmüş, çalışılmış, hazırlanmış bir tarihi seçim olacak. Fakat İyi Parti Genel Başkanı Meral Akşener’in bahsini ayrıca açmak gerekir. Meral Akşener rüzgârı uzun zamandır esiyor ve 24 Haziran seçimlerinde bir parıltı gibi yanıp sönen bir hikâye olacağını düşünenlerden değilim. Özellikle İyi Parti aldığı oy ve mecliste elde edeceği sandalye sayısıyla Türkiye siyasetini muhalefetten yönlendirecek akıl olacak düşüncesindeyim. Özellikle de bu vaziyette seçim sonrası normal gidişatta Meral Akşener’in kurduğu söylem belirleyici olacak. İşi kolay değil fakat bugün siyasette Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın kalibresine yaklaşan ve üst perde siyasetini okuyabilen tek kişi o görülüyor.